سختی آب مربوط به میزان مواد معدنی نامحلول در آب مانند کلسیم و منیزیم بر می گردد. آب سخت دارای سطوح بالاتری از این مواد معدنی بوده و می تواند باعث تشکیل لایه لجنی در خطوط آبرسانی گردد. سختی آب همچنین میزان اثرگذاری صابون و انواع ضدعفونی کننده ها را کاهش داده و از طرفی عملکرد برخی داروها را مختل می کند. آب سخت می تواند باعث زنگ زدگی و سایر عوارض منفی در تجهیزات آبخوری نیز گردد؛ اما تاکنون هیچ تاثیر مثبت و یا منفی مستقیمی بر روی عملکرد طیور مشاهده نشده است.
آب طیور طبیعی حاوی مقادیر زیادی مواد معدنی است. مقادیر مواد معدنی موجود در آب معمولاً در حدی هستند که متابولیسم و دستگاه گوارش طیور را تحت تاثیر قرار نمی دهند. اگر مقادیر برخی از این مواد معدنی از حد طبیعی خارج شود می تواند تاثر منفی بر عمکلرد طیور داشته باشد.
تیترات ها و نیتریت ها
آلودگی های نیتروژنی آب معمولاً به شکلی از نیترات ها یا نیتریت ها اتفاق می افتد. نیترات در خلال تجزیه مواد آلی تولید و نیتریت در طول مراحل میانی تجزیه ترکیبات آلی به وجود می آید. وجود نیترات ها و یا نیتریت ها در اب معمولا نشانگر این است که آب با زائده هایی چون کود یا فضولات حیوانی آلوده شده است. نیترات ها مواد قابل انحلالی بوده و می توانند همراه با زائده های سطحی حرکت نموده و یا از طریق نفوذ به خاک به آب های زیرزمینی راه پیدا کنند. نیترات به خودی خود غیر سمی است اما بعد از آشامیده شدن به همراه آب، میکرووارگانیسم های موجود در دستگاه گوارش طیور، نیترات را به فرم سمی تری از نیتریت تبدیل می کنند.
به محض اینکه نیتریت جذب جریان خود گردد، یه طور بسیار محکمی به هموگلوبین خون ( که عموماً اکسیژن حمل کند) چسبیده و میزان ظرفیت نقل و انتقال اکسیژن توسط خون را کاهش می دهد. آلودگی طولانی مدت با نیترات و یا نیتریت می تواند باعث کاهش میزان رشد، کاهش میزان غذای مصرفی و یا ایجاد اختلال در تناسب بین این دو عامل یعنی میزان غذای مصرفی و رشد طیور گردد.
در صورت وجود منیزیم و یا سدیم، سطح بالای سولفات دارای اثرات ملینی می باشند. سطوح ۵۰ میلی گرم در لیتر سولفات، می تواند تاثیر منفی بر عمکلرد طیور داشته باشد و این در شرایطی است که سطوح سدیم و منیزیم به همان اندازه یعنی ۵۰ میلی گرم در لیتر باشند. مقادیر بالای سولفات همچنین می تواند جذب روده ای سایر مواد معدنی مانند مس در طیور را مختل نماید.
فسفات
سطوح بالای فسفات می توانند نشانگر آلودگی آب پساب و فاضلاب باشند
سدیم
سطوح بسیار بالای سدیم دارای اثرات ادار آور می باشند. سطوح نرمال سدیم در آب حدود ۳۲ میلی گرم در لیتر می باشد. سطوح بالای ۵۰ میلی گرم در لیتر، همراه با مقادیر بالای سولفات یا کلراید تاثیر منفی بر عملکرد گله می گذارد. سطوح بالای سدیم همچنین باعث افزایش آب مصرفی و رطوبت بستر می گردد که این امر می تواند تاثیر منفی بر کیفیت هوای سالن مرغداری گردد.
سطوح بالای کلراید متابولیسم طیور را به طور منفی تحت تاثیر قرار می دهد. سطح نرمال کلراید برابر ۱۴ میلی گرم در لیتر می باشد. سطوح حدود ۱۴ میلی گرم بر لیتر کلراید در صورت ترکیب با سطح سدیم برابر ۵۰ میلی گرم در لیتر، دارای اثرات زیانبار بر عمکلرد طیور می باشد. طیور می توانند در صورت نرمال بودن سطح سدیم؛ سطوح کلراید تا حد ۲۵ میلی گرم در لیتر را تحمل کنند. سطوح بالای کلراید می تواند مصرف آب و رطوبت بستر را افزایش دهد.
سطح نرمال منیزیم در آب حدود ۱۴ میلی گرم بر لیتر است. طیوری که آب مصرفی شان حاوی سطوح بالای منیزیم می باشد دارای مدفوعی شل هستند. در صورت وجود سطوح بالای سولفات، منیزیم می تواند با آن واکنش دهد که در این صورت سطوح منیزیم موجود با اهمیت می شوند. در صورتی که سطح سولفات موجود در آب در حد نرمالی باشد، سطح منیزیم به اندازه ۶۸ میلی گرم در لیتر می تواند تاثیر منفی بر عملکرد گله نشان نمی دهد. ترکیب سطوح منیزیم به اندازه ۵۰ میلی گرم در لیتر با سطح سولفات بالای ۵۰ میلی گرم در لیتر تاثیر منفی بر عملکرد طیور خواهد گذاشت.
سطوح بالای منگنز می تواند باعث ایجاد طعم و مزه نامطبوعی گردیده و در نتیجه میزان مصرف آب درطیور را کاهش دهد.
ترکیب مس با فسفر نقشی اساسی در رشد استخوان های طیور ایفا می کند. دام ها بیش از طیور در معرض مسمومیت با مس قرار می گیرند. مقادیر بسیار بالای مس می تواند طعمی تلخ به آب داده و باعث لطمه به کبد گردد. مشکلات مرتبط با مس زمانی اتفاق می افتد که رژیم غذایی مولیبدن کمتر و یا بیشتر از حد نرمال باشد.
کلسیم معمولاً دارای تاثیرات زیانبار بر روی طیور نمی باشد حتی در سطوح ۴۰۰ میلی گرم بر لیتر
سطح بالای روی تا ۲۵ میلی گرم بر لیتر، تاثیرات منفی بر عمکلرد گله نشان نداده اند؛ اما می توانند باعث ایجاد آلودگی و زنگ زدگی در سیستم ها و خطوط آبخوری گردند. سطوح بالای روی می توان باعث افزایش رشد باکتری ها گردد که می توان منجر به اسهال طیور گردد. زمانیکه روی در فرم ترکیبات آهنی در صورتی که در معرض هوا قرار بگیرد، تبدیل به فریک هیدرواکسید شده به آب رنگی مانند آهن زنگ زده می دهد.
